Po co mi ten blog…

Tak, czasami właśnie z taką myślą się biję. Bardzo długo opierałam się przed założeniem bloga – opierałam się dobre 7-8 lat. Z jakiego powodu? Z  tego samego, dla którego go w końcu założyłam – z powodu LUDZI.

Zapisz

Nie prowadzę bloga dla siebie. Blog zabiera mi i pieniądze (własny hosting, składniki), i czas (a to akurat dobro bezcenne). Zdjęcia same się nie robią, nie oświetlają, nie obrabiają, przepisy – same się nie redagują, nie publikują. Gotuję od lat, wszystkie swoje przepisy mam zgromadzone na karteczkach, karteluszkach, w notesach, zeszytach. Blog jest dla ludzi, dla Was, nie dla mnie. Bardzo mi daleko od bycia ekshibicjonistką, stąd też na blogu tak mało osobistych wycieczek, przemyśleń, wyznań czy choćby moich zdjęć.

Jeśli jesteście tu dłużej to znacie mnie już trochę i wiecie, jak konstruuję swoje przepisy – prowadzę po kuchni za rękę, tłumaczę dlaczego tak, a nie inaczej, nierzadko odwołuję się do chemii, żeby pokazać jak zachodzi proces czy dlaczego konkretny dodatek w taki a nie inny sposób zmienia właściwości dania. Komentarze na moim blogu zawsze były, są i będą moderowane. Czemu? Na przykład dlatego (cytat z ostatniego):

„Zamiast piwa z przyprawami korzennymi użyłam wina, zamiast 24h marynowania było 36h. Reszta jak w opisie. I kaczka była bardzo przesolona i niedobra.”

Przyznam szczerze, że mną lekko zatelepało. Komentarza nie zatwierdziłam, więc na stronie się nie wyświetli, za to odpisałam Pani – na pewnie fikcyjny adres mailowy który podała w wymaganym polu. Jakim cudem, zamieniając jeden z głównych składników na zupełnie inny, o innych właściwościach chemicznych i smaku, Pani liczyła na uzyskanie efektu „wow”?

To nie jest odosobniony przypadek. Pulled pork: „Użyłam chudej szynki do i rano po pieczeniu była wiórem (piekłam bez przykrycia”. Karmel: „Postawiłam cukier na kuchence i się przypalił.” Kurczak: „Do pieczonego paprykowego kurczaka na dno włożyłam pieczarki zamiast ziemniaków, puściły wodę i ugotował się, beznadziejny przepis.” Chleb: „Wstawiłam chleb do zimnego piekarnika i nie urósł.”

Widzicie w powyższych jedną prostą przyczynę dlaczego coś się nie udało? Proste. To czynnik ludzki.

Jeśli gdzieś coś można pominąć czy zamienić – zawsze o tym wspominam, czy na liście składników czy w przepisie.  Gotowanie ma to do siebie, że każda zmiana składników daje nowy przepis, nowy sposób, nowy smak, nowe właściwości.  Pół biedy, jeśli chodzi o dania wytrawne, ‘kaplica’ – jeśli ktoś swoje trzy grosze postanowił dorzucić do cukiernictwa…

Ciasta i ciasteczka w znakomitej większości przepisów nie zniosą nieuwagi, niedbałości, niedoważenia składników, zamienienia cukru na ksylitol, białka kurzego na siemię lniane. To jest chemia w czystej postaci, trzeba znać i rozumieć chociaż jej podstawy, żeby wiedzieć co i jak wyszło, albo dlaczego wyszedł ‘zakalec na palec’. Sama bardzo długo nie piekłam, szukałam tylko lepszych i lepszych cukierni, torty i ciasta na imprezy zawsze przynosili znajomi. Wszystko się zmieniło gdy w kuchni pojawiła się elektryczna waga – pieczenie stało się powtarzalne, przewidywalne, po prostu przyjemnie satysfakcjonujące.

Nie wymyślisz niczego nowego w przepisie na biszkopt czy ciasto ptysiowe, ale może sos do kaczki będzie dobry też do ciemnego mięsa kurczaka? A jeśli zamiast bułki tartej użyjesz otrębów, może wchłoną mniej tłuszczu? Zamiast pasty chili może dasz coś łagodniejszego, wiedząc że domownicy nie lubią tak pikantnych potraw?

Myśli są niewidzial­ne, ale bez­myślność jest widoczna.
Stanisław Jerzy Lec

Na szczęście znakomita większość z Was wie, że gotowanie to naprawdę nie jest katorga, kara czy bóg wie jaki wyczyn wymagający członkostwa w Mensie i potrafi sprawiać niesamowitą satysfakcję. Wystarczy czasami – jak przy robieniu czegokolwiek w życiu – na chwilę zwolnić i pomyśleć nad tym, co i jak się robi. Myślenie naprawdę nie boli.

Zapisz

Zapisz