Kurczak can-can – pieczony na puszce, z warzywami korzeniowymi

Na pewno znacie metodę pieczenia kurczaka na butelce. A czy znacie tą, która do pieczenia wykorzystuje puszkę zamiast butelki? Jeśli nie, to przeczytajcie jakie ma plusy dlaczego warto ją wykorzystać.

To nie jest żaden nowy sposób, chociaż w naszym kraju rozpowszechniła go (chyba zupełnie niechcący) Magda Gessler po swoich ‘Kuchennych rewolucjach’. W jednym z odcinków hitem i znakiem rozpoznawczym jednej z knajp po przejściach miał zostać ‘kurczak generał’ — upieczony właśnie na butelce, stojący pionowo i dumnie, z generalską gwiazdą wyciętą z buraka i umocowaną wykałaczką na piersi.

Pamiętam, że zaroiło się na blogach od stojących kurczaków, jednych zrobionych lepiej, drugich zdecydowanie gorzej. Sam sposób jest genialny w swojej prostocie, idiotoodporny i niewymagający.
Kurczaka nadziewało się na otwartą butelkę pełną piwa, nacierało mięso przyprawami i wstawiało konstrukcję do zimnego piekarnika — żeby szkło nie pękło. Pamiętam również przepisy, które radziły solenie piwa czy sypanie do niego przypraw, tak żeby zaczęło w butelce buzować i polewało jednocześnie kurczaka. Prawda jest taka, że takie dosalanie nie zawsze skutkowało mocno pieniącym się złocistym trunkiem. Zdarzyło mi się wielokrotnie sypanie i ćwierć kilograma soli do butelki, która zostawała totalnie niewzruszona.

Jakie są plusy takiego postępowania z mięsem? Stojący kurczak piecze się równomiernie. Tłuszcz z mięsa ścieka do naczynia pod spodem, skórka jest chrupiąca i wypieczona jak chipsy, mięso zostaje kruche i wilgotne. Butelka ma jednak kilka wad. Nie możemy wstawić zimnego szkła do nagrzanego piekarnika bo po prostu strzeli. Z puszką nie ma tego problemu. Można rozgrzać piekarnik i do już gorącego wstawić kurczaka ‘posadzonego’ na puszce. Puszka nie wystaje ponad szyjkę kurczaka jak butelka i piwo, które z niej paruje, idealnie nawilża mięso od środka.

Kurczaka oczyszczamy, odcinamy mu szyjkę. Możecie potraktować mięso w dwójnasób — natrzeć kurczaka przyprawami na sucho, albo zamarynować go w mokrej marynacie na bazie oleju, sosu sojowego, musztardy i czosnku, czy według własnego widzimisię.

Ja smaruję oczyszczonego kurczaka ciemnym sosem sojowym i nacieram go przyprawami. Albo gotową mieszanką do kurczaka albo mieszaniną czosnku granulowanego, słodkiej i ostrej papryki, cukru, soli i pieprzu. Tak przygotowanego kurczaka stawiam na puszce, z której odlewam 1/3 piwa, a całość umieszczam w dużej głębokiej blasze do pieczenia. Wlewam do niej odlane z puszki piwo.

Warzywa korzeniowe pasują do tego kurczaka znakomicie — za jednym zamachem macie gotowe i mięso, i coś do niego, nie trzeba osobno gotować ziemniaków i przygotowywać sałatki. Ziemniaki wybieramy małe, myjemy je, kroimy na pół. Wkładamy do miski, wlewamy 3-4 łyżki oleju, wsypujemy mielony kminek, sól, rozmaryn. Zamykamy pojemnik i przez potrząsanie rozprowadzamy olej z przyprawami na ziemniakach, wsypujemy je na blachę pod kurczaka.

Buraki obieramy, kroimy na ćwiartki lub ósemki. Podobna procedura jak przy ziemniakach — pojemnik, olej, tym razem tymianek i odrobina soli, potrząsanie. Dodajemy je do ziemniaków. Obieramy marchew, selera, pietruszkę. Kroimy w mniejsze kawałki, powtarzamy procedurę pojemnik, olej przyprawy. Tym razem z majerankiem, oregano i mieloną papryką. Mieszamy warzywa razem i lądują na blasze. Cebule i czosnek obieramy. Cebule kroimy w ćwiartki, rozkładamy je między warzywami. Obrane ząbki czosnku kroimy na pół, również wtykamy między warzywa.

Całość wstawiamy do nagrzanego na 180°C piekarnika. Co jakiś czas obracamy kurczaka i nakłuwamy go ostrym nożem w kilku miejscach — będzie mniej tłusty. Mieszamy pod nim warzywa, żeby nie przywarły do formy i równo się piekły. Ja piekę go około 2 godzin. Po godzinie zmniejszam temperaturę na 160°C. Po upływie kolejnej godziny w niższej temperaturze uruchamiam termoobieg, który przy 160°C daje 180°C — skórka przez kolejne 10 minut idealnie się dopiecze.