Piccata z piersi kurczaka – obiad w 30 minut

Przepis na danie z kurczaka – po raz kolejny i na pewno nie po raz ostatni. To danie także jest wyjątkowe i robi się je naprawdę w pół godzinki. To obiad, który znika z talerza jeszcze szybciej niż jest szykowany. A sos do kurczaka jest bardzo maślany i kremowy, bardzo serowy, bardzo kaparowy, bardzo cytrynowy… Bardzo, bardzo dobry!

Piccata to nie nazwa dania, ale żeńska forma włoskiego słowa „piccato” – znaczącego tyle co „smażone na maśle, w formie plasterków, z przyprawami, kaparami i cytryną”. Jakby na zdjęcia nie patrzeć – wszystko się zgadza, prawda?  😉

Cytryna, masło i kapary to podstawa tego dania we Włoszech. Mięso? Cieniutkie kotlety cielęce, wieprzowe (schab) lub drobiowe (kurczak, indyk) albo… mięso ryb (pamiętacie o poisson meuniere?). To najprostszy i najszybszy sposób na kotlety. A masło z przyprawami, cytryną i kaparami tylko podkreślają ich smak. Tutaj zamknęłam i zaokrągliłam te smaki sosem – kremowym, mocno serowym, bardzo wytrawnym i wyraźnym.

Piersi kurczaka oczyszczamy ze ścięgien i błonek. Ostrym nożem odcinamy całe polędwiczki, a każdą pierś lekko dociskamy dłonią do deski i kroimy w poprzek, na pół. Z dwóch piersi powinniśmy uzyskać 6 kawałków mięsa. Nie rozklepujemy mięsa – zostawiamy jak jest. Solimy i pieprzymy, z obu stron.

W głębokim talerzu lub misce mieszamy panierkę – mąkę z bardzo drobno startym parmezanem. Dokładnie otaczamy każdy kawałek kurczaka, nadmiar strzepujemy do talerza. Nie wyrzucamy pozostałej mąki z parmezanem! Opanierowane w mące mięso smażymy z obu stron na średnim ogniu, na maśle i oleju. Powinno być przyjemnie rumiane i wysmażone dobrze – nie może być ani surowe, ani za suche. Wysmażonego kurczaka zdejmujemy na talerz, odkładamy.

W rondlu po smażeniu kurczaka rozgrzewamy pozostałe masło z olejem. Przeciskamy do niego obrane ząbki czosnku i smażymy, aż lekko się zrumienią a czosnek straci swój ostry zapach. Wsypujemy pozostałą panierkę, a powstałą zasmażkę zalewamy rosołem. Mieszamy, żeby pozbyć się grudek. Dodajemy śmietanę lub mleko, kapary i tarty parmezan.

Podgrzewamy całość, mieszając, do zagotowania. Po zagotowaniu wrzucamy do sosu przekrojone na połowy plasterki cytryny. Gotujemy wszystko razem na średnim ogniu, do odparowania 1/5 – 1/4  płynu. Sos powinien widocznie zgęstnieć. Nie będzie bardzo gęsty, powinien mieć konsystencję lejącego miodu lub melasy. Próbujemy – dosalamy i pieprzymy.

Jeśli sos nie chce gęstnieć – bo użyliście mleka w wersji fit zamiast tłustej śmietany dla kuchennych rozpustników – dodajemy do niego pełną łyżeczkę dowolnej skrobi wymieszanej z łyżką zimnej wody – to wystarczy, sos zrobi się kremowy i lekko szklisty.

Do gorącego sosu wkładamy usmażonego wcześniej kurczaka, podgrzewamy go. Posypujemy posiekaną pietruszką i podajemy gotowe danie z makaronem, np. wstążkami tagliatelle, albo z grubymi, chrupiącymi frytkami – świetnie pasuje do nich ten wyrazisty sos.

Jeśli zostanie Wam coś na drugi dzień, to koniecznie wyjmijcie z sosu niezjedzone plasterki cytryny przed schowaniem go do lodówki – danie może od nich stać się gorzkie.