Naleśniki makowo-pomarańczowe z syropem pomarańczowo-rumowym

W naleśnikach nie ma nic przyziemnego i nudnego. We wprawnych dłoniach latają z patelni wysoko pod sufit, by sekundy później zarumienić się elegancko z drugiej strony. Ser, dżem, sos, mięso, warzywa, owoce, dodatki – za każdym razem w nowej odsłonie, w innym wcieleniu. Moje piegusy to nowoczesna, własna wersja znanych naleśników Suzette – te nie płoną, ale mają pomarańczowy sos z dodatkiem alkoholu a teksturą ciasta rozbudzają kubki smakowe.

Jajka wbijamy do miski, mieszamy je dokładnie trzepaczką z olejem lub ostudzonym, rozpuszczonym masłem. Wsypujemy cukier, skórkę startą z pomarańczy, cukier, sól i mak. Mieszamy. Wlewamy mleko i stale miksturę mieszając wsypujemy odważoną porcję mąki. Mieszamy dokładnie do połączenia. Zostawiamy ciasto na godzinę na blacie – do uwolnienia glutenu. Naleśniki smażone od razu popękałyby przy składaniu – nie byłyby w ogóle elastyczne.

Smażymy cieniutkie naleśniki. Patelnię dobrze przed pierwszym naleśnikiem natłuścić olejem, np. przy pomocy zwilżonego olejem papierowego ręcznika. Na małej patelni 16-17cm średnicy naprawdę cieniutkich naleśników wyjdzie około 12-13. Jeśli nie macie wprawy – naleśniki będą grubsze i będzie ich mniej. Usmażone naleśniki składamy jeden na drugim, żeby za szybko nie ostygły.

Na rozgrzanej patelni karmelizujemy cukier z masłem – na suchej patelni rozpuszczamy cukier, a gdy się rozpuści, dodajemy masło i mieszamy całość aż do połączenia. Wlewamy sok z pomarańczy, rum, całość dokładnie mieszamy i jeszcze minutę, dwie smażymy razem.

Naleśniki składamy w kopertę – na pół i znowu na pół, polewamy z rozmachem i od serca gorącym syropem, podajemy od razu – z lodami, ze świeżymi owocami. Ta porcja to raczej deser lub lunch dla dorosłej dwójki niż syty obiad.